Τα ζωγραφισμένα του Καβάφη

«Οσο κι αν φανεί αιρετικό, ο Καβάφης σκέφτεται με εικόνες», γράφει στον κατάλογο της έκθεσης «Ζωγραφισμένα», η κυρία Ελένη Αρβελέρ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών, δίνοντας έτσι μια ακόμα διάσταση στην ποίηση του Αλεξανδρινού. Κι έρχονται 40 σύγχρονοι έλληνες ζωγράφοι, ξεκινώντας από τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα και τον Γιάννη Τσαρούχη να το επιβεβαιώσουν περίτρανα. Αυτό ακριβώς είναι και το περιεχόμενο της έκθεσης στο Ιδρυμα Βασίλης και Μαρίνα Θεοχαράκη. Εκεί που οι στίχοι του ποιητή συναντούν τα σχήματα, τα χρώματα και τα πρόσωπα, η έκθεση τιμά με τη σειρά της τα 150 χρόνια από την γέννηση του Κ.Π. Καβάφη, μέσα στο πλαίσιο του εορτασμού του Κέντρου Δελφών στην Αθήνα.

Η έκθεση στο Ιδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη (Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν) θα παραμείνει ανοιχτή ως τις 8 Δεκεμβρίου. Κάθε Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη-Σάββατο-Κυριακή από 10.00 ως 18.00 και κάθε Πέμπη και Παρασκευή από 10.00 ως 20.00.

Τέτσης, Τσόκλης, Μυταράς, Λεβίδης, Μακρουλάκης, Φανακίδης, Ξένου, Δασκαλάκης, Ψυχοπαίδης, Αρφαράς, Μαδένης, Γυπαράκης, Δρούγκας, Φασιανός, Ισαρης, αλλά και ο ίδιος ο Βασίλης Θεοχαράκης, μεταξύ άλλων, εμπνεύστηκαν από τα «Κεριά», τα «Τείχη», την «Πόλη», το «Οσο Μπορείς», την «Ιθάκη», το «Επέστρεφε», τη «Θάλασσα του Πρωϊού» και τα τόσα άλλα ποιήματα του Καβάφη για να δώσουν την εικαστική τους εκδοχή.

«Για τους Ελληνες, κάθε τι είναι μορφή», σημειώνει με τη σειρά του ο διευθυντής του εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος και επιμελητής της έκθεσης Τάκης Μαυρωτάς, και αναφέρεται στα «Ζωγραφισμένα» που περιλαμβάνουν πάνω από εκατό έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτιτκής, σχέσια, εγκαταστάσεις μαζί με χειρόγραφα και πολύτιμες εκδόσεις του Καβάφη που ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και ιδρύματα.

Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. εφημ. Το Βήμα (http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=531758)

Βραδιά Ερευνητή (27/9/13)

Η «Βραδιά Ερευνητή» είναι μια πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με στόχο να αναδείξει τον ρόλο του ερευνητή καθώς και το επιστημονικό και κοινωνικό έργο που επιτελεί, με έμφαση στην ανθρώπινη πλευρά του, παρουσιάζοντας για μια βραδιά στο ευρύ κοινό τον τρόπο δουλειάς και την καθημερινότητά του. Η «Βραδιά Ερευνητή» γιορτάζεται φέτος σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου, με ποικίλες εκδηλώσεις. Στην Ελλάδα, ενώνουν τις δυνάμεις τους το Εθνικό Κέντρο Έρευνας & Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), σε ρόλο συντονιστή, το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» (ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»), το Ίδρυμα Τεχνολογίας & Έρευνας (ΙΤΕ), το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Πανεπιστήμιο Πατρών και το ΝΟΗΣΙΣ, για τη διοργάνωση μιας ξεχωριστής βραδιάς σε πέντε διαφορετικές πόλεις, με κοινό άξονα την προβολή ερευνητικών επιτευγμάτων και την ανάδειξη των ανθρώπων πίσω από αυτά.

Στην Αθήνα, το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» ανοίγει τις πόρτες του σε μικρούς και μεγάλους και με τη συμμετοχή μιας πλειάδας ερευνητικών φορέων και οργανισμών (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ, British Council, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, κ.ά.) προσκαλεί το κοινό σε μία περιήγηση στον άγνωστο κόσμο του ερευνητή, στον τρόπο δουλειάς του και στους χώρους που κινείται, μέσα από ομιλίες, συζητήσεις, παρουσιάσεις, διαδραστικά παιχνίδια, προβολές, επιστημονικά και καλλιτεχνικά δρώμενα. Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιούνται παράλληλα σε 5 ζώνες: Στο Κεντρικό Αμφιθέατρο, στον εκθεσιακό χώρο, στον περιβάλλοντα χώρο, στα εργαστήρια και στον κήπο. Ώρα έναρξης 18.00 ως αργά τα μεσάνυχτα.

Πληροφορίες: ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος", Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων και Τύπου.

ΠΗΓΗ: http://www.demokritos.gr/Contents.aspx?lang=gr&CatId=937&View=18

Μαζεύοντας τον πόνο της πληγής μας

Στις 20 Οκτώβριου 1932 κυκλοφόρησε σε 50 αριθμημένα εκτός εμπορίου αντίτυπα η Στέρνα του Γ. Σεφέρη. Επειδή ο ποιητής υπηρετούσε στο Λονδίνο, την επιμέλεια της έκδοσης ανέλαβε ο Κατσίμπαλης. Στην αλληλογραφία των δυο ανδρών («Αγαπητέ μου Γιώργο» Αλληλογραφία (1924-1970), επιμ. Δ. Δασκαλόπουλος, Ίκαρος 2009) μας διασώζονται οι σχετικές συνεννοήσεις (το χαρτί που θα χρησιμοποιηθεί, το δέσιμο, το αν θα υπάρχει εξώφυλλο και τι θα αναγράφει κτλ), αλλά κι έναν άκρως ενδιαφέροντα διάλογο για το ίδιο το ποίημα, η οποία εύκολα ξεστράτισε σε συζήτηση για το νόημα της Ελληνικότητας, το χρέος των ποιητών και, βεβαίως, τη σχέση της Ελλάδας με την Δύση (και την Ανατολή κατ’ επέκταση) –τα αιώνια δηλαδή ερωτήματα που απασχολούν κάθε γενιά από το 1204 και δώθε και στα οποία ο καθένας μας πρέπει να δώσει μια κάποια απάντηση για να μπορέσει να πορευτεί. Η Στέρνα, με το ύφος, τον ρυθμό και την μορφή της ξένισε. Με εξαίρεση τον Γ. Αποστολίδη (στον οποίο είναι αφιερωμένη), που τη θεωρεί αριστούργημα, οι υπόλοιποι της παρέας στέκουν αμήχανοι στην καλλίτερη περίπτωση απέναντί της. Στη χειρότερη, απολύτως αρνητικοί –σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο επιμελητής της έκδοσης, ο Γ. Κατσίμπαλης,«Γιώργο, θαρρώ πως μας επρόδωσες και πως σ’ έφαγε κι εσένα η Φραγκιά», δηλώνει ορθά-κοφτά στην επιστολή 8^ηςΟκτωβρίου, που απευθύνει στον Σεφέρη.  Και συνεχίζει:«Παράτησε τον (δήθεν) άνθρωπο του αιώνα σου και κοίταξε να εκφράσεις κάτι από τον τόπο σου κι από τη φύση του, που είναι και δική σου φύση –όπως τουλάχιστο το πιστέψαμε εμείς κάποτε, όσοι περιμέναμε κάτι από σένα».Σημειώνει δε με τον ορμητικό τρόπο που τον χαρακτήριζε:«Παρόλα τα συγκλονιστικά γεγονότα της Χαλκιδικής (χωρίς καλαμπούρι), των εκλογών, της κρίσης κλπ. απολαμβάνω  και χαίρομαι αυτό το πανηγύρι τούτο του Θεού συνεπαρμένος από μια ακράτητη έκσταση (…) Γυρίζοντας κάθε μέρα σπίτι, μέσα στα «κατάλαμπρα» αυτά μεσημέρια, κάτω από τα «καταγάλανα» ουράνια, συναντώ (λίγο παρακάτω από του Παπουτσάκη) στο δρόμου μου μια… στέρνα, μ’ ένα σκέπασμα από τσιμέντο κι ένα τετράγωνο ανοιγματάκι στη μέση του, που αφήνει να φαίνεται το σκοτεινό νερό της. (…) Τι αντίθεση και τι ασχήμια αυτή η στέρνα μέσα στο φωτεινό κι υπέρλαμπρο πανηγύρι που μας περιστοιχίζει! Ως πότε θα τ’ αγνοούμε το πανηγύρι αυτό και θα καταφεύγουμε στις σκοταδερές στέρνες να βυθίζουμε την ψυχή και τη νιότη μας, αντί να την υψώνουμε υπέρλαμπρο ολοκαύτωμα πάνω σ’ ένα κορφοβούνι κάτω από τον πυρακτωμένον ήλιο;»Η επιστολή του Κατσίμπαλη, όπως παρατηρεί ο βιογράφος του Σεφέρη, Ρ. Μπήτον (Γιώργος Σεφέρης. Περιμένοντας τον άγγελο, Ωκεανίδα 2003), καταλήγει να είναι μια «εκπληκτική πραγματεία, όπου οι επιφυλάξεις του για τη Στέρνα λειτουργούν ως καταλύτης για μια σειρά από παθιασμένα αιτήματα, τα οποία θα έχουν μακροχρόνιο αντίκτυπο όχι μόνον στην εξέλιξη του Γιώργου ως ποιητή, αλλά και σε ολόκληρο το λογοτεχνικό κίνημα της Ελλάδας, το οποίο σύντομα θα γίνει γνωστό ως η “Γενιά του Τριάντα”».Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό η μεταγενέστερη ποίηση του Σεφέρη επηρεάστηκε από τις ιδέες αυτές του ισόβιου φίλου και συνομιλητή του, πάντως σε εκείνη την περίσταση, δεν ήταν διατεθειμένος να ακολουθήσει το παράδειγμά του και να ξεχάσει τα «συγκλονιστικά γεγονότα» που συνέβαιναν στον ίδιο και τον κόσμο και να παραδοθεί σε μια έκσταση.Η απάντησή του, που γράφτηκε 2 μέρες αργότερα, έχει έντονο απολογητικό χαρακτήρα. Αναφέρεται στη μέχρι τότε ζωή του – είναι μια από τις σπάνιες φορές που αναθυμάται το σπίτι του στη Σμύρνη και σημειώνει πως αν δεν είχε μεσολαβήσει ο Ξεριζωμός «ίσως να ήταν τα πράγματα κάπως διαφορετικά, χειρότερα ή καλλίτερα ποιος ξέρει;»Απαντάει στον Κατσίμπαλη πρώτα με τον τρόπο του –αντιπαρατάσσει στην ορμή και το πάθος του μαγκουροφόρου τον βαθύ και φαινομενικά αργό στοχασμό και στις ιδέες του, που αναγκαστικά, όπως όλες οι ιδέες καταλήγουν μονόπαντες, την περιπλοκότητα της ζωής. Αυτό είναι το νόημα της φράσης του, όταν λέει:«Όσα μου λες είναι σωστά. Είναι όμως και άδικα για μένα.»Μια απόφανση μπορεί σωστή και άδικη μαζί, δίψυχη, να συναμφοτερίζει, όπως η ζωή και οι άνθρωποι –άλλωστε κι η Στέρνα για την διπλή φύση του έρωτα, της ηδονής και του θανάτου, μιλάει.Δεν θα παρασυρθώ περισσότερο σχολιάζοντας την σεφερική επιστολή –έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς αυτοβιογραφούμενος ο Σεφέρης τοποθετεί τον εαυτό του στη χορεία των μεγάλων ποιητών της σύγχρονης Ελλάδας, που είναι Έλληνες και ξένοι ταυτόχρονα (πάλι διφυσεία έχουμε εδώ).Θα περιοριστώ στην άμεση απάντηση που έδωσε στον Κατσίμπαλη. Του γράφει:«Το δύσκολο δεν είναι να υψωθούμε προς το “υπέρλαμπρο πανηγύρι”, το δύσκολο είναι να λυτρωθούμε από την τραγική μας μοίρα, και ο αγώνας αυτός θα φάει, καθώς το φοβούμαι, πολλές γενιές ανθρώπων, αν υπάρξουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα».Είναι σαφές: Από το έξω φως, ο Σεφέρης προτιμά το μέσα σκοτάδι. Από την ανέμελη έκσταση, την οδυνηρή επαφή με την πραγματικότητα. Από την ύψωση στα κορφοβούνια, που προϋποθέτει λησμονιά της πραγματικότητας, μέσα καταβύθιση.Και κάτι ακόμα:Μας λέει ο Σεφέρης, πως αν το «υπέρλαμπρο πανηγύρι», είναι ατομικό προνόμιο και δυνατότητα του καθενός από μας, η λύτρωση από την «τραγική μας μοίρα» είναι συλλογικό κατόρθωμα – έργο πολλών γενεών και πολλών ανθρώπων, που θα εργαστούν έχοντας αυτό τον στόχο.Διαβάζοντας αυτά τα λόγια σκέφτομαι ότι χάσαμε μια ολόκληρη γενιά, 30 μεταπολιτευτικά χρόνια, όχι στο υπέρλαμπρο πανηγύρι, αλλά την ιλουστρασιόν αποχαύνωση. Χάσαμε μια ολόκληρη γενιά κι αποκτήσαμε αναπηρίες που πριν δεν είχαμε.Τουλάχιστον, ας υπάρξουν στην Ελλάδα όσοι άνθρωποι χρειάζονται για να ξεφύγουμε από την τραγική μας μοίρα. Θα είναι κρίμα να χαθούμε έτσι…

πηγή: http://fvasileiou.wordpress.com/2013/09/07/cterna/

Κατάμεστο το Ηρώδειο για τη «Λιλιπούπολη» των Αρσακείων

Το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου η βραδιά κάτω από την Ακρόπολη ήταν συναρπαστική!Ο κόσμος που είχε γεμίσει ασφυκτικά τις κερκίδες του Ηρωδείου για να ταξιδέψει στη Λιλιπούπολη, έζησε μια μοναδική εμπειρία γεμάτη ρυθμό και μελωδία, νοσταλγία, αισιοδοξία και ανατροπές. Οι σπάνιοι και εύστοχοι γεμάτοι χρώματα στίχοι της Μαριανίνας Κριεζή και οι γοητευτικές μελωδίες και μουσικοί ρυθμοί του Δημήτρη Μαραγκόπουλου, του Νίκου Κυπουργού,  της Λένας Πλάτωνος και του Νίκου Χριστοδούλου, ξεσήκωσαν τους θεατές που τραγουδούσαν μαζί με τους καλλιτέχνες το  «Χοντρό Μπιζέλι», τη «Ρόζα Ροζαλία», το «Μουσείο» και όλα τα άλλα αγαπημένα τραγούδια της Λιλιπούπολης.

Τα χειροκροτήματα ήταν πολλά, ενθουσιώδη,  συχνά και παρατεταμένα, ενώ μετά το τέλος της παράστασης το επίμονο αίτημα του κοινού «κι άλλο, κι άλλο», ανέβασε στη σκηνή για πολλές επαναλήψεις όλους τους συντελεστές της παράστασης, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Βασίλη Αγροκώστα, τους Σολίστ και το Ενόργανο Σύνολο τού Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, τον Μουσικό Όμιλο Αρσακείων-Τοσιτσείων Σχολείων Εκάλης - πάνω από 140 παιδιά, νέους και νέες απ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η ιδέα και ο σχεδιασμός, η σκηνοθεσία και η χορογραφία-κίνηση της μουσικής παράστασης «Ένα ταξίδι στη Λιλιπούπολη», είχαν την υπογραφή της Ρεγγίνας Καπετανάκη, που όταν ανέβηκε στη σκηνή του Ηρωδείου για να υποκλιθεί στο κοινό χειροκροτήθηκε θερμά - η Ρεγγίνα Καπετανάκη με την Ελένη Βλάχου έβαλαν τα θεμέλια της  θρυλικής σειράς εκπομπών του Τρίτου Προγράμματος «Εδώ Λιλιπούπολη», που εκατοντάδες χιλιάδες ακροατές, παιδιά, νέοι και λιγότερο νέοι, από το 1976 ως το 1980 είχαν την τύχη να απολαμβάνουν καθημερινά. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι θερμά χειροκροτήθηκαν ο μάγος και οι ξυλοπόδαροι που πλαισίωσαν την παράσταση, καθώς και ο μαέστρος Στάθης Σούλης και η διευθύντρια του Μουσικού Ομίλου Αρσακείων-Τοσιτσείων Σχολείων Εκάλης, Χριστίνα Βαρσάμη. Την παράσταση, της οποίας τα έσοδα θα ενισχύσουν το Ταμείο Υποτροφιών των Αρσακείων Σχολείων, παρακολούθησαν ο Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας,  καθηγητής κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης, πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές των Αρσακείων Σχολείων, γονείς και παιδιά, οι χορηγοί και υποστηρικτές της παράστασης, καθώς και πολλοί από τους λάτρεις της Λιλιπούπολης -δυστυχώς όχι όλοι, αφού δεν ήταν λίγοι όσοι δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν εισιτήριο. πηγή: http://www.arsakeio.gr/gr/latest-news/14868-lilipoupoli-irodio

Κατεβάστε δωρεάν το "Συντακτικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσης" του Αχιλλέα Τζαρτζάνου

Ο Αχιλλέας Τζάρτζανος ήταν Έλληνας φιλόλογος και γλωσσολόγος. Γεννήθηκε στον Τύρναβο το 1873 και πέθανε τον Ιούνιο του 1946. Προερχόταν από φτωχή οκταμελή οικογένεια (μοναχογιός με πέντε αδελφές) με πατέρα υφαντή και μητέρα παπλωματού, όπως γράφει ο καθηγητής Χρήστος Τσολάκης. Τελείωσε το Δημοτικό και το Σχολαρχείο στον Τύρναβο και το Γυμνάσιο στη Λάρισα με άριστα. Μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (είχε καθηγητή τον Γ. Ν. Χατζιδάκι), όπου αναγορεύθηκε (1900) αριστούχος διδάκτωρ της φιλολογίας, υπηρέτησε στην εκπαίδευση. Σημειωτέον ότι ενώ ήταν φοιτητής της Φιλοσοφικής, το διάστημα 1890-1892, εργάστηκε ως βοηθός δάσκαλος σχολαρχείου στον Τύρναβο και στη Λάρισα. Υπηρέτησε ως ελληνοδιδάσκαλος στη Λάρισα και στην Αττική την περίοδο 1892-1900. Ως Σχολάρχης και καθηγητής Γυμνασίου και Διδασκαλείου στη Λάρισα (1901-1910). Το 1910 διορίστηκε καθηγητής στην Αθήνα (Βαρβάκειο και Μαράσλειο). Το 1911 παντρεύτηκε την αδελφή του Παναγή Λορεντζάτου, Αντωνία. Το 1914 έγινε Γενικός Επιθεωρητής της 1ης Εκπαιδευτικής Περιφέρειας. Την περίοδο 1917-1926 τοποθετήθηκε Εκπαιδευτικός Σύμβουλος. Έγραψε σειρά επιστημονικών πραγματειών, γλωσσικών, ιστορικών,λαογραφικών και διδακτικών βιβλίων. Το πιο γνωστό όμως και το σημαντικότερο τμήμα της εργασίας του αναφέρεται σε βασικά βοηθήματα για τη διδασκαλία της αρχαίας και της νέας ελληνικής γλώσσας.

Έργα

Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης (1931)

Συντακτικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης (1931)

Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσης (της απλής καθαρευούσης) [1930]

Λατινική Γραμματική (κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του)

Τα προαναφερθέντα έργα από τη δεκαετία του '30 έως και πολύ πρόσφατα διδάσκονταν στη Μέαη Εκπαίδευση. Σήμερα ακόμη εξακολουθούν να αποτελούν έργα αναφοράς.

Νεοελληνική Σύνταξις (της Κοινής Δημοτικής) [σε δύο τόμους, 1η έκδοση 1928, 2η έκδοση εμπλουτισμένη 1946 (ο 1ος τόμος) και 1953 (ο δεύτερος τόμος)]

Το opus magnum του Τζάρτζανου και η μοναδική με επιστημονικές προδιαγραφές παρουσίαση των συντακτικών κανόνων της γλώσσας μας. Στο έργο αυτό εργάστηκε αρκετά χρόνια, άρχισε δε να το γράφει το 1925 ενώ βρισκόταν σε σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας, άρρωστος από φυματίωση.

Νεοελληνική Γραμματική (1941 σε συνεργασία με τους Μανόλη Τριανταφυλλίδη, Κλ. Λάκωνα-Κ. Καρθαίο, Ν. Ανδριώτη και Θρ. Σταύρου)

Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσης (απλής καθαρευούσης) [1930]

Το γλωσσικό μας πρόβλημα (1934)

Δημοτική και Νεοδημοτική (1935)

Πατήστε εδώ για να μεταβείτε στο "Συντακτικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσης" του Αχιλλέα Τζαρτζάνου

πηγή: http://www.alfavita.gr/

Φωτογραφικό οδοιπορικό στην Αλεξάνδρεια του Καβάφη

Αυτό το έτος έχει τόση ποίηση που φτάνει και περισσεύει. Κοινωνική, πολιτική, καλλιτεχνική, αλλά κυρίως ποίηση δια χειρός Καβάφη.150 χρόνια από τη γέννηση και 80 χρόνια από τον θάνατο του σημαντικού ποιητή, του ανθρώπου που συμβολίζει κάτι παραπάνω, κάτι περισσότερο για την ψυχή και τον άνθρωπο. Με αφορμή το έτος Καβάφη, η γκαλερί Αργώ παρουσιάζει τη φωτογραφική δουλειά της Μαρίας Στέφωση «…αβέβαιες μνήμες – Κ. Π. Καβάφης», αφιερωμένη στον Αλεξανδρινό ποιητή. Η καλλιτέχνης εμπνέεται, πιάνει αναμνήσεις και σπόρους ποίησης, και δημιουργεί με αχαλίνωτη φαντασία και νοσταλγία. Οι 22 εικαστικές εικόνες της ζωντανεύουν λες και σε καταπίνουν με ορμή για να σε βάλουν σε διαδικασία σκέψης και αφοσίωσης. Το μυαλό παίζει παιχνίδια με πρόσωπα και τοπία που δεν έχουν χρόνο, αλλά μόνο μυστήριο και γοητεία. Ιστορία και ταξίδι από την αρχαία στη σύγχρονη Αλεξάνδρεια, μια περιπλάνηση μέσα στις εποχές, ένα οδοιπορικό σε αυτό που ο Σεφέρης αποκαλεί «καβαφική γεωγραφία», με την παρουσία του ποιητή ζωντανή σε κάθε βήμα της διαδρομής.
Η έκθεση διαρθρώνεται σε δύο ενότητες:

1η Ενότητα: Ο Καβάφης!

Με οδηγό τον ίδιο τον ποιητή -που σαν σκιά περιδιαβαίνει την πόλη, σαν μια διαχρονική παρουσία που στέκει ανάμεσα σε σπίτια, δρόμους και ανθρώπους- παρουσιάζεται σειρά από εικόνες της σύγχρονης πόλης αναμεμειγμένες με προβολές του υποσυνείδητου.

2η Ενότητα: Μισοειδωμένα πρόσωπα

Στην ενότητα αυτή εισχωρούμε πιο βαθιά στο χρόνο, αλλά και στον εσωτερικό κόσμο του ποιητή. Στις αισθήσεις, στα «ινδάλματα της ηδονής» του που ανασύρονται από την Ιστορία και αποτυπώνονται στα ποιήματά του. Αλεξανδρινοί βασιλείς, έφηβοι Θεοί του Ολύμπου, νεαροί Απόλλωνες και Αντίνοοι που ξεπηδούν από τους Ελληνιστικούς χρόνους, εμφανίζονται σαν «μισοειδωμένα πρόσωπα» για να υμνήσουν το κάλος που διεγείρει τις επιθυμίες του ποιητή - «τα τελειότατα πλάσματα των τελείων Θεών».

Επιμέλεια έκθεσης: Άννα Χασανάκου

Info

03 Σεπτεμβρίου 2013
Έως 21 Σεπτεμβρίου 2013. Γκαλερί Αργώ, Νεοφύτου Δούκα 4.

Πηγή: http://tospirto.net/photography/exhibitions/14176

Νέες εκδηλώσεις για το έτος Καβάφη

Το φθινόπωρο έρχεται και περισσότερο άρωμα Καβάφη φέρνει στην Αθήνα. Έχοντας πάρει ήδη μια πρώτη γεύση από τις εκδηλώσεις που ξεκίνησε το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών (το οποίο μας επιφυλάσσει για τη συνέχεια έκθεση-συνομιλία γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών με το καβαφικό σύμπαν καθώς και μια σχετική ημερίδα στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, μουσικές περφόρμανς του κουαρτέτου Οφηλία στο Θέατρο Άττις, μια έκθεση για την εκδοτική δραστηριότητα στην Αλεξάνδρεια του Καβάφη στο Μέγαρο Μουσικής και μια σειρά διακαλλιτεχνικών δράσεων στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης») και περιμένοντας και το πλάνο του Αρχείου Καβάφη από το Ίδρυμα Ωνάση, μόλις μάθαμε τις δράσεις για τις οποίες εγκρίθηκε επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού. Στις αρχές Οκτώβρη λοιπόν το Χοροθέατρο Ροές θα παντρέψει τον ποιητικό λόγο του διάσημου Αλεξανδρινού με τη μουσική και το χορό σε μια σειρά αναγνώσεων στην Πλάκα, στη Βιβλιοθήκη Αδριανού καθώς και σ’ ένα παλιό νεοκλασικό. Τον ίδιο μήνα περιμένουμε ενδεχομένως και το αφιέρωμα «Μέρες του 2013» που προγραμματίζει η Κολλεκτίβα Ομόνοια. Η γνωστή από τη δραστηριοποίησή της στο χώρο του θεάτρου Εμπρός ομάδα θεωρητικών και καλλιτεχνών έχει καταθέσει μια πρόταση που «αφορά έναν πολλαπλά έκκεντρο (queer) Καβάφη ως προς τη σεξουαλικότητα και την κυρίαρχη ελληνική κουλτούρα» περιλαμβάνοντας μια έκθεση, παραστάσεις και performances. Μετά από την πρεμιέρα της στο φεστιβάλ Σικυώνεια 2013 (στις 7/9), τον Οκτώβρη θα σηκώσει αυλαία και στη Μεταμόρφωση Αττικής η παράσταση «Κ. Π. Καβάφης, επάγγελμα ποιητής» από την ομάδα ΘΕ.ΑΜ.Α. (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία). Όπως μας ανέφερε ο σκηνοθέτης Βασίλης Oικονόμου: «πρόκειται για δραματοποίηση πεζών κειμένων και ποιημάτων του ποιητή που αφορούν την αυτοαναφορική σχέση που έχει με την τέχνη του. Προβάλλουμε κυρίως τη διακειμενικότητα, το πώς δηλαδή οι αξίες της ποίησής του μιλούν στην εποχή μας και πόσο στοιχεία της ποίησής του, όπως ο συμβολισμός, χρησιμοποιούνται ως διακείμενα στοιχεία». Επί σκηνής θα ξετυλίξουν οκτώ μονολόγους εμπνευσμένους από τα κείμενα «Αι σκέψεις ενός γέροντος καλλιτέχνου», «Το σύνταγμα της ηδονής», «Το πιόνι», «Τρώες», «Διακοπή», «Ο Δεκέμβρης του 1903», «Η πόλις», «Η Ιθάκη» και από δύο καβαφικά ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου. Τη δική του θέση στον εορτασμό θα έχει όμως και «Ο ομοφυλόφιλος Καβάφης». Με το σκεπτικό ότι η ερωτική αναζήτηση του ποιητή ήταν στην καρδιά των στίχων του, το Γαλλικό Ινστιτούτο οργανώνει στις 19/11 την ομότιτλη ημερίδα παρουσιάζοντας το ειδικό τεύχος του περιοδικού Europe, προβάλλοντας την ταινία «Τρώες» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη (με γαλλικούς υπότιτλους) και οργανώνοντας επιπλέον μια στρογγυλή τράπεζα με τη συμμετοχή του μεταφραστή Μισέλ Γκροντάν, των πανεπιστημιακών Στεφάν Σαβάς και Δημήτρη Δημηρούλη, του ποιητή Γιώργου Μπλάνα και του λέκτορα νεοελληνικής λογοτεχνίας, πολιτισμικών σπουδών και σπουδών φύλου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Δημήτρη Παπανικολάου, υπό το συντονισμό του συγγραφέα Δημοσθένη Κούρτοβικ.

http://www.greek-language.gr/greekLang/portal/blog/archive/2013/09/02/5329.html

Τέσυ Μπάιλα: Οδυσσέας Ελύτης – Αλμπέρ Καμύ. Η μεταφυσική του φωτός στο έργο τους

Αν θέλουμε να ορίσουμε ως κεφαλαιώδη την αισθητική λειτουργία ενός έργου για να οδηγηθούμε συμπερασματικά στη λογοτεχνική του αξία θα πρέπει να εστιάσουμε στον τρόπο με τον οποίο ένας δημιουργός προσλαμβάνει, αξιολογεί και τελικά χρησιμοποιεί την έννοια του φωτός, σε όλες του τις εκφάνσεις, μέσα στο έργο του, καθώς, όπως λέει ο Ρενέ Σαρ: «Ποίηση και αλήθεια είναι συνώνυμες λέξεις» και η αλήθεια μόνο μέσα στη διαύγεια του φωτός αποκαλύπτεται.

Πρόκειται για ένα είδος μεταφυσικής επανάστασης, η οποία συντελέστηκε μέσα στο νεότερο έργο των δημιουργών. Από τις αναζητήσεις του Ματίς, τον μεταϊμπρεσσιονισμό του Σεζάν, τον κυβισμό του Πικάσο, η σύγχρονη τέχνη αναπτύχθηκε σημαντικά. Κοινός παρανομαστής σε όλες αυτές τις νεότερες αναζητήσεις αλλά και κοινός στόχος υπήρξε η διαφάνεια, μια έννοια από την οποία όλα τα μεταγενέστερα ρεύματα της τέχνης και ιδιαίτερα ο υπερρεαλισμός επιχείρησαν να ανασυνθέσουν και να αποδώσουν έναν νέο  κόσμο, ενεργοποιώντας ένα μηχανισμό έως τότε παραγνωρισμένο: την εσωτερική όραση. Με αυτό τον τρόπο η συνείδηση αποκτά ένα νέο ρόλο, αυτόν του ηθμού και το πνευματικό έργο γίνεται το πρισματικό κάτοπτρο της συνείδησης. 

Η αξία της διαύγειας ως προϋπόθεση της ηθικής επισημάνθηκε στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη από τους πρώτους κιόλας στίχους του που έδωσε στο έργο τουΠροσανατολισμοί.  Αλλά και στα μεταγενέστερα έργα του όπως  Το Φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά ο Ελύτης κυριολεκτικά δομεί ένα ολόκληρο μεταφυσικό κόσμο που δεν ταυτίζεται πουθενά με τον αισθητό και ουσιαστικά γίνεται η ιδέα ενός προσωπικού του φιλοσοφικού συστήματος.

Γράφει ο Ελύτης: «Για όποιον η θάλασσα στον ήλιο είναι "τοπίο"  – η ζωή μοιάζει εύκολη κι ο θάνατος επίσης. Αλλά για τον άλλον είναι κάτοπτρο αθανασίας, είναι "διάρκεια". Μια διάρκεια που μόνον το ίδιο της το εκθαμβωτικό φως δε σ’ αφήνει να τη συλλάβεις». Και ακόμα: «Οι κακοί ποιητές τρέφονται από τα γεγονότα, οι μέτριοι από τα αισθήματα, και οι καλοί από τη μετατροπή του τίποτε σε κάτι».  

Κολάζ του Οδυσσέα Ελύτη

Έτσι λοιπόν ο Ελύτης σε ολόκληρο το έργο του από τουςΠροσανατολισμούς έως το Εκ του Πλησίον προσπαθεί να μετατρέψει τις ιδέες του σε φιλοσοφία πετυχαίνοντας τελικά αυτό που ο Heidegger είχε προσδιορίσει: «στην ποίηση του ποιητή και στη σκέψη του διανοητή οικονομείται ένας τέτοιος κοσμικός χώρος, όπου εντός του όλα τα πράγματα  –ένα δένδρο, ένα βουνό, ένα σπίτι, μια κραυγή πουλιού- χάνουν παντελώς τον αδιάφορο και συνηθισμένο χαρακτήρα τους… Μόνο που ο ποιητής, αν είναι ποιητής, δεν περιγράφει απλώς την εμφάνιση του ουρανού και της γης. Στις όψεις του ουρανού, ο ποιητής καλεί εκείνο το οποίο, αφού αποκαλυφθεί, φέρνει στην επιφάνεια το καλυμμένο, και μάλιστα ως αφ’ εαυτού καλυμμένο».

Για τον Ελύτη το μεγάλο του όπλο στην δημιουργία αυτού του κόσμου είναι το φως, η διαφάνεια που καταυγάζει τον αττικό ουρανό και που έγινε η αιτία να γεννηθεί ένας ολόκληρος πολιτισμός παλαιότερα. Και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση της ηθικής του κόσμου αυτού. Γράφει στη Μέθοδο του Άρα : «Ο ποιητής δείχνει και η ορατότητα μεγαλώνει, εντείνεται, λαμπικάρει, τόσο περισσότερο όσο το κάθε στοιχείο βρίσκει την ακριβή του θέση μέσα σε ένα σύνολο, που κάνει τα επίπεδα να συγκλίνουν και να καταλήγουν στη μία και διαρκή λάμψη… όταν μιλώ για τη διαφάνεια, υπονοώ ακριβώς αυτό: τη δυνατότητα να βλέπεις μέσα από το αθώο το ένοχο και μέσα από το λευκό το μαύρο».

Ο Αλμπέρ Καμύ από την άλλη συλλέκτης του μεσογειακού φωτός «δίνεται», όπως γράφει ο Ελύτης γι’ αυτόν, «σε μια ζωή γεμάτη από τις φωνές της θάλασσας, της δροσιάς, του καταγάλανου ουρανού και δίνεται με αληθινόν έρωτα». Γράφει ο ίδιος στη Πτώση: «Καμιά φορά τα χάνεις, αμφιβάλλεις για το ολοφάνερο, ακόμα κι όταν έχεις ανακαλύψει το μυστικό μιας καλής ζωής… Όταν όμως δεν αγαπάς τη ζωή σου, όταν ξέρεις πως πρέπει να αλλάξεις ζωή, δεν έχεις περιθώρια επιλογής, δεν είναι; Τι να κάνεις για να ‘σαι ένας άλλος; Μη με παραφορτώνετε. Είμαι σαν εκείνον το γερό-ζητιάνο που δεν ήθελε ν’ αφήσει το χέρι μου, μια μέρα έξω σ’ ένα καφενείο: «Αχ κύριε» έλεγε, "δεν είναι που ‘σαι κακός, είναι που χάνεις το φως σου" Ναι, έχουμε χάσει το φως, τα πρωινά, την άγια αθωότητα εκείνου που συγχωρεί μόνος του τον εαυτό του».

Και οι δύο διανοητές αφορμούν από την προσωπική τους ευαισθησία για να ξεκινήσουν ένα διάλογο για τις αναλογίες του φωτός επάνω στην τέχνη. Για την αισθητική σύνδεση της διαφάνειας με τη ζωή αλλά κυρίως με το πνεύμα. Στο Μύθο του Σίσυφου αυτό που ο Σίσυφος θέλει να κάνει δεν είναι τίποτε άλλο από το να κοιτάξει κατάματα τον ήλιο για να αποκαλυφθεί η αλήθεια, άλλωστε η τέχνη δεν αντέχει τη λογική. Έτσι ο Καμύ χρησιμοποιεί το παράλογο για να φτάσει στην αλήθεια κι όσο κι αν οι ήρωές του μοιάζουν σκοτεινοί και ιδιότυποι άνθρωποι ο ίδιος γράφει: «Το συναίσθημα του παράλογου μπορεί να χτυπήσει στο πρόσωπο οποιονδήποτε άνθρωπο στη στροφή οποιουδήποτε δρόμου. Μέσα στην τρομερή του γύμνια, στο χωρίς λάμψη φως του, είναι ασύλληπτο». Κι αλλού σημειώνει: «Το παράλογο σύμπαν κι εκείνη η πνευματική στάση που φωτίζει τον κόσμο μ' ένα καθαρό φως κάνοντας έτσι να φανεί ένα ξεχωριστό, ένα προνομιούχο κι αδιάλλακτο πρόσωπο».

Οι δύο δημιουργοί  χρησιμοποιούν τον ίδιο συλλογισμό στην ανοικοδόμηση του δικού τους σύμπαντος. Κι όσο κι αν μιλώντας για διαφάνεια και παράλογο, για φως και σκιά χρησιμοποιούν αφηρημένες έννοιες για να αποδώσουν την αισθητική προοπτική του έργου τους στην πραγματικότητα αυτό που προσδιορίζουν είναι η ηθική τους στάση και ταυτόχρονα η ηθική στάση του έργου τους, συνδέοντας τη μοντέρνα τέχνη για πρώτη φορά με τις ιδέες του Πλάτωνα ή του Πλωτίνου. Μια διακειμενική προσέγγιση θα μπορούσε να αναδείξει τους αρχικούς αυτόνομους άξονες αρχιτεκτονικής συμμετρίας που και οι δύο χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν ταυτόχρονα την υποκείμενη ιδέα του έργου τους προς νέες κατευθύνσεις και να οικοδομήσουν το σύγχρονο πνεύμα.

Μια λεπταίσθητη ισορροπία ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, ανάμεσα στη σύνθεση και την αφαίρεση, ανάμεσα στο φως  και στο σκοτάδι μιας  σκιάς μεταφέρει τις αξίες της νέας οπτικής και για τους δυο δημιουργούς και γίνεται το πρωτογενές υλικό της δημιουργίας τους. Απαιτείται ωστόσο μια πνευματική διεργασία για να φτάσει κανείς να αντιληφθεί τη διαύγεια που προκύπτει από τη γνωριμία του με την ιδιαίτερη εκείνη μορφή ενός δικού του ανώτερου εαυτού. Το απαιτούμενο φως που πρέπει να ακολουθήσει είναι το εσωτερικό φως, είναι η μετατροπή του ηλιακού φωτός σε ανθρώπινο. Κι αν ο Πλωτίνος στάθηκε η αφορμή για τον Ελύτη για τον Καμύ η αφορμή είναι ολόκληρη η ελληνική φιλοσοφία και το ίδιο το μεσογειακό φως, αφού αυτό θα τον οδηγήσει σε νέες συντεταγμένες. Ο ίδιος γράφει στο Καλοκαίρι, το έργο στο οποίο αναζητά το αήτητο φως να λάμψει μέσα του για να οδηγηθεί στην ευτυχία: «...O κόσμος ξανάρχιζε κάθε μέρα στην Τιπαζά μέσα σ' ένα φως καινούριο πάντα. Ω φως! Κραυγή όλων των ηρώων στο αρχαίο δράμα, μπροστά στο πεπρωμένο τους. Το τελευταίο τούτο καταφύγιο ήταν και δικό μας και τώρα το ξερα. Στην καρδιά του χειμώνα, ανακάλυπτα επιτέλους πως φύλαγα μέσα μου ένα αήττητο καλοκαίρι».

Ευνοημένος ο Ελύτης καθώς η Ελλάδα ως τόπος καταγωγής βοηθά στην απορρόφηση του φωτός και συχνά «ξεχνιέται ολημερίς να πίνει ήλιο κορινθιακό» αλλά και ο Καμύ ταξιδεύει στην Ελλάδα και γράφει γι’ αυτήν εξαίροντας τη φύση του διονυσιακού φωτός που εισπράττει: «Η Ελλάδα είναι για μένα μια μεγάλη απαστράπτουσα μέρα, που απλώνεται κατά μήκος των θαλασσών και συνάμα ένα τεράστιο νησί καλυμμένο με κόκκινα λουλούδια και ακρωτηριασμένους θεούς που φτάνουν ακούραστα σε μια θάλασσα φωτός κάτω από ένα διάφανο ουρανό… Να κρατήσω αυτό το φως, να ξαναρθώ, να μην παρασυρθώ πια στο σκοτάδι των ημερών...»

Άλλωστε όπως ο Τολστόι έλεγε: «όλη η ομορφιά της ζωής αποτελείται από φως και σκοτάδι».

Τέσυ Μπάιλα

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο λογοτεχνικό Περιοδικό ΚΛΕΨΥΔΡΑ, τ.4, Μάης 2013.

http://algebrabspot.blogspot.gr/2013/08/blog-post_18.html?spref=fb

Επιτυχίες των αποφοίτων των Αρσακείων Σχολείων

•   Συνεχίστηκε και εφέτος η παράδοση των αποφοίτων των Αρσακείων Σχολείων να εισάγονται στα ΑΕΙ σε ποσοστά πάνω από το 95%

•  593 υποψήφιοι από τους 624, δηλαδή ποσοστό 95,03% των αποφοίτων των Αρσακείων, εισάγονται και εφέτος στα ΑΕΙ

•   547 απόφοιτοι των Αρσακείων εισάγονται σε ΑΕΙ, ενώ 45 σε ΤΕΙ

•   Ειδικότερα:
Αρσάκεια Αθηνών: διαγωνίσθηκαν 502 μαθητές, πέτυχαν 481Αρσάκειο Θεσσαλονίκης: διαγωνίσθηκαν 71 μαθητές, πέτυχαν 63Αρσάκειο Πατρών: διαγωνίσθηκαν 51 μαθητές, πέτυχαν 49

•   Συγκεκριμένα εισάγονται:

Πολυτεχνείο 144Ιατρική 29Νομική 42Φυσική – Χημεία 32Βιολογία 18Οικονομικά 30Πολιτική Επιστήμη – Διοίκηση Επιχειρήσεων 66Εκπαιδευτικές Σχολές 43Πληροφορική 17άλλες Σχολές 112
• 102 απόφοιτοι των Αρσακείων Σχολείων συμπεριλαμβάνονται στις 15 πρώτες θέσεις επιτυχόντων στα Πανεπιστήμια

Ενδεικτική μνεία ονομάτων αποφοίτων των Αρσακείων Σχολείων που πρώτευσαν:

Πουλάκη   Αικατερίνη	3η στην Ιατρική Αθήνας
Κωνσταντίνου Ελένη	3η στην Ιατρική Πάτρας
Γιαμούρη   Στυλιανή	4η στην Ιατρική Αθήνας
Ρες   Γεώργιος	7ος στην Ιατρική Πάτρας
Κόλλιας   Μελέτιος	9ος στην Ιατρική Αθήνας
Σεμένογλου   Ιωάννα	1η Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ
Χατζημανωλάκης   Μιχαήλ	1ος Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ
Χρόνη   Ευσταθία	3η Μηχανικών Μεταλλείων Μεταλλουργών ΕΜΠ
Λεντζάρης   Δημήτριος	4ος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ
Καβάκου   Μυρτώ	4η Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πάτρας
Καζάκης   Απόστολος	4ος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Θεσσαλονίκης
Τσιλιγιάννης   Άνθιμος	4ος Μηχανολόγων Μηχανικών Θεσσαλονίκης
Μπλέτσος   Γεώργιος	6ος Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ
Kαλοϊδάς   Σοφοκλής	6ος Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ
Σχοινάς   Χρήστος	6ος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Βόλου
Ευθυμίου   Δημήτριος	7ος Μηχανολόγων Μηχανικών Δυτικής Μακεδονίας
Μεταξόπουλος   Γεώργιος	8ος Εφαρμ. Μαθηματικών κ΄ Φυσικών Επιστημών ΕΜΠ
Μπρης   Θεόδωρος	8ος Χημικών Μηχανικών Πάτρας
Ταραντίλης   Κύριλλος	8ος Μηχανολόγων Μηχανικών Πάτρας
Καρδαράκος   Γρηγόριος	8ος Μηχανολ. και Αεροναυπηγών Μηχανικών Πάτρας
Ψημμένου   Ζωή	9η Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πάτρας
Μαμάης   Στέφανος	9ος Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ
Ξηνταροπούλου   Ιωάννα	9η Χημικών Μηχανικών Πάτρας
Χονδρογιώργης   Χριστόδ.	9ος Χημικών Μηχανικών Θεσσαλονίκης
Βαζελάκης   Μάριος	10ος Πολιτικών Μηχανικών Πάτρας
Γιατρά   Έφη-Ειρήνη	4η στη Νομική Θεσσαλονίκης
Λεντάκης   Ανδρέας	6ος στη Νομική Αθήνας
Παπαναστασίου   Αλίκη-Αθηνά	8η στη Νομική Αθήνας
Νικολάου   Κατερίνα	7η στη Φαρμακευτική Αθήνας
Γάνος   Χρήστος	9ος στη Φαρμακευτική Αθήνας
Φωτοπούλου   Αναστασία	1η Χρηματοοικον. κ' Τραπεζικής Διοικητικής Πειραιά
Λαγουβάρδος-Κοτρώνης   Ορ.	2ος Οικονομικών Επιστημών Αθήνας
Λάττας   Αλέξανδρος	3ος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας Αθήνας
Αθανασιάδης   Αλέξανδρος	5ος Πληροφορικής Οικονομικό Αθηνών
Κουτσουράδης   Γεώργιος	7ος Οικονομικών Επιστημών Πάτρας
Μάργαρη   Παρασκευή	8η Χρηματοοικον. και Τραπεζικής Διοικητικής Πειραιά
Λαζαρίδη   Ελένη	10η Διεθν. και Ευρωπ. Οικονομικών Σπουδών Αθήνας
Χαραλάμπους   Μελίνα	3η Δημόσια Διοίκηση Αθήνας
Φλέσσα   Μαρία-Ελπίδα	7η Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης Αθήνας
Λάμπρου   Ιωάννης	7ος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας Αθήνας
Δασκαρόλη   Λυδία	10η Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης Αθήνας
Βρασίδα   Αικατερίνη	10η Διοίκηση Επιχειρήσεων Πάτρας
Σταυροπούλου   Νικολ.	6η Πολιτικής Επιστήμης και Διεθν. Σχέσεων Πελοποννήσου
Θεοδωρίκου   Δάφνη	5η Χημεία Αθήνας
Σπηλιωτοπούλου   Αγγελική	4η Γεωλογία Πάτρας
Παπαγιαβή   Αλεξάνδρα	6η Γεωλογία Πάτρας
Μητροπούλου   Χριστίνα-Ουρανία	8η Γεωλογία Πάτρας
Απέργης   Λέανδρος	1ος Γεωπονική   Θεσσαλονίκης
Μυλωνά   Χρυσάνθη	3η Φιλολογία Θεσσαλονίκης
Κουπέγκου   Άννα	4η Ιστορίας και Αρχαιολογίας Θεσσαλονίκης
Κεκάτου   Μαριάννα	9η Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Αθήνας
Λαϊνά   Σάρα	9η Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Αθήνας
Μπράιτ   Κλεοπάτρα	5η Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής Πελοποννήσου
Σπηλιωτοπούλου   Γεωργία-Ηώ	9η Θεωρίας και Ιστορίας τής Τέχνης ΑΣΚΤ
Σταυράκης   Ανδρέας	1ος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών τής Τέχνης Ιωαννίνων
Μπουλαμάτσης   Δημήτριος	3ος Βιοτεχνολογίας Αθήνας
Γιαχπάι   Αρίων	6ος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Θεσσαλονίκης
Χαλκιά   Ιωάννα	1η Θεατρικών Σπουδών Θεσσαλονίκης
Κατσίγερα   Άννα	6η Γεωγραφίας Χαροκόπειο
Δοβλέτογλου   Ευαγγελία	1η Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης Αιγαίου

Τι λένε για το Σχολείο τους οι απόφοιτοι:

Πρωτιά στους Μηχανολόγους Μηχανικούς ΕΜΠ

Μιχάλης Χατζημανωλάκης, Β΄ Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης (19,70)

Είμαι στο Αρσάκειο από το Νηπιαγωγείο. Ο χώρος στην Εκάλη, όπου είμαι από το δημοτικό, είναι σαν δεύτερο σπίτι μου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος γι’ αυτά τα 13 χρόνια που πέρασα εκεί και βέβαια για τις γνώσεις που αποκόμισα. Στο δημοτικό, για παράδειγμα, δεν χρειάστηκε να κάνω ιδιαίτερο μάθημα ξένης γλώσσας, αρκούσε η διδασκαλία στο Σχολείο και μάλιστα ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Το ίδιο συνέβη ακόμα και εφέτος: σε δύο μαθήματα των Πανελληνίων δεν χρειάστηκε να ενισχυθώ με φροντιστήριο ή ιδιαίτερα μαθήματα.   

3 μαθητές μας στην 1^η δεκάδα τής Ιατρικής Σχολής Αθήνας

Κατερίνα Πουλάκη: 3^η, Α΄ Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης (19,57)
Στέλλα Γιαμούρη: 4^η, Α΄ Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης (19,58)
Μελέτης Κόλλιας: 9^ος, Α΄ Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης (19,42)


Κατερίνα: Το Αρσάκειο, στο οποίο φοιτώ από το νηπιαγωγείο, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη συγκρότησή μου ως μαθήτριας αλλά και στη διαμόρφωση τού χαρακτήρα μου. Το Αρσάκειο προσφέρει ΠΑΙΔΕΙΑ μέσα σε ένα κλίμα ευχάριστο και φιλικό. Οι καθηγητές είναι πολύ καλοί και σε υποστηρίζουν. Βέβαια είναι και τα φροντιστήρια απαραίτητα, αλλά οι καθηγητές μας στο Σχολείο ήταν πολύ κοντά μας και μας εμψύχωναν. 

Μελέτης: Ήρθα στο Αρσάκειο στο λύκειο από την Ιόνιο. Είμαι ευχαριστημένος από τη μετάβασή μου αυτή. Στο λύκειο, λοιπόν, θα ξεχώριζα τους καθηγητές που, ειδικά στην Γ΄ τάξη, είναι πολύ κοντά στους μαθητές και στα κρίσιμα μαθήματα των Πανελλαδικών προσέφεραν ουσιαστική βοήθεια. Το σημαντικό σε έναν καθηγητή είναι να ψάχνει αρκετά τη δουλειά του, να μη μένει στο σχολικό εγχειρίδιο και αυτό ήταν η καθημερινότητα στο Αρσάκειο. 


3 μαθητές μας στην πρώτη δεκάδα τής Νομικής Σχολής

Έφη Γιατρά, 4^η, Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης (19,52)
Ανδρέας Λεντάκης, 6^ος, Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού (19,42)
Αλίνα Παπαναστασίου, 8^η, Α΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού (19,43)

Έφη: Η πορεία μου στο Αρσάκειο ξεκινάει από το δημοτικό. Πέρα από τις γνώσεις που μου έδωσε, απέκτησα πλούσιες εμπειρίες, γιατί εκμεταλλεύτηκα τις πάμπολλες ευκαιρίες που προσφέρει για συμμετοχή σε εξωσχολικά προγράμματα: Ρητορικούς Αγώνες, θεατρικά δρώμενα, επιστημονικά συνέδρια, διεθνείς διαγωνισμούς. Κάτι άλλο που έζησα στα σχολικά μου χρόνια ήταν αυτό το πνεύμα τής ομαδικότητας που μας κάνει να μιλάμε για «αρσακειακή οικογένεια».

Ανδρέας: Από το νηπιαγωγείο μέχρι την Γ΄ λυκείου βρέθηκα σε ένα πολύ καλό περιβάλλον, με πολύ καλούς δασκάλους και καθηγητές. Θέλω να τους ευχαριστήσω και για τις γνώσεις που μου προσέφεραν και για τη γενικότερη στάση τους που μου υποδείκνυε τρόπους για να προσπαθώ. Η επιρροή τους ήταν πολύ σημαντική και βρίσκονταν κοντά μου σε ό,τι χρειαζόμουν. Το ίδιο θέλω να πω και για τους συμμαθητές μου, που με την παρέα τους αποφορτιζόμουν σε δύσκολες στιγμές, όπως αυτή των Πανελλαδικών, που συζητούσαμε όλα μας τα προβλήματα. Το Σχολείο ως εξωτερικό περιβάλλον, ως χώρος βοηθάει και τη μελέτη και παράλληλα και τη χαλάρωση. Είχα λοιπόν, θεωρώ, πλεονέκτημα σε σχέση με τους άλλους υποψηφίους.

Αλίνα: Είμαι στο Αρσάκειο από το νηπιαγωγείο. Όλες οι παιδικές αναμνήσεις μου είναι συνδεδεμένες με αυτό το Σχολείο. Αγάπησα το Αρσάκειο χάρη στις δραστηριότητες που προσέφερε και φυσικά λόγω των γνώσεων που μου έδωσε, αλλά κυρίως για τον τρόπο που με μύησε στη γνώση. Συνάντησα αξιόλογους καθηγητές που με βοήθησαν πολύ με τον τρόπο που έκαναν το μάθημα, με τον τρόπο που στάθηκαν δίπλα μου σε κάθε μου δυσκολία. Μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω σε διάφορες δραστηριότητες, όπως οι ρητορικοί αγώνες, οι θεατρικές παραστάσεις, οι Αγώνες Λόγου και Τέχνης, δραστηριότητες που μου προσέφεραν πολύτιμες εμπειρίες και γνώση, που πιστεύω ότι ένα παιδί μπορεί να αξιοποιήσει πολύ καλύτερα από τα βιβλία που διαβάζει.


Πρωτιά στους Χημικούς Μηχανικούς ΕΜΠ
Ιωάννα Σεμένογλου, Α΄ Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης (19,03)

Ξεκίνησα τη σχολική μου ζωή στο Αρσάκειο από το νηπιαγωγείο. Ήταν η πρώτη ομάδα στην οποία εντάχθηκα, μια μικρή κοινωνία. Από εκεί βγήκαν αρχικά οι παρέες, οι φίλοι. Αλλά εκτός από το κοινωνικό πλαίσιο, το Αρσάκειο, με τις αρχές και την ευρύτερη παιδεία που προσφέρει, με βοήθησε να διαμορφώσω την προσωπικότητά μου και ένα πλαίσιο αξιών, παράλληλα με τις ποικίλες άλλες επιδράσεις που δέχτηκα μέχρι σήμερα. Νιώθω ευνοημένη που φοίτησα στο Αρσάκειο σε σχέση με άλλους συνομηλίκους μου, και για τις παραπάνω ώρες μαθήματος που έχει εντάξει στο καθημερινό του πρόγραμμα και για την όρεξη που είχαν οι καθηγητές να μας βοηθήσουν.


Αργυρό μετάλλιο στον Διεθνή Διαγωνισμό Αστρονομίας

Περικλής Οκαλίδης, Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης (19,25)
30ός στην Ιατρική Θεσσαλονίκης, έγινε δεκτός στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας τού Πανεπιστημίου τού Εδιμβούργου

Είμαι στο Αρσάκειο από την Α΄ Γυμνασίου. Κάτι που κάνει το Σχολείο να ξεχωρίζει είναι ότι προσφέρει πολλές ευκαιρίες στους μαθητές να συμμετέχουν σε δραστηριότητες ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους. Επίσης το κλίμα δεν είναι τόσο «αυστηρό», όπως σε άλλα ιδιωτικά. Η ατμόσφαιρα είναι πιο ζεστή, πιο ανθρώπινη. Οι καθηγητές ήταν εξαιρετικοί, οπότε και από πλευράς παιδείας ξεχωρίζει.

Πρωτιά στο Τμήμα Θεάτρου Θεσσαλονίκης

Ιωάννα-Μαρκέλλα Χαλκιά, Αρσάκειο Θεσσαλονίκης (17,92)

Η πολύτιμη υποστήριξη στις προσπάθειές μας από το Σχολείο ήταν καθοριστική. Προσωπικά, χωρίς φροντιστηριακή υποστήριξη, αλλά με μεθοδική δουλειά στο πλαίσιο τού σχολείου έφθασα στο επιθυμητό αποτέλεσμα και οφείλω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» ιδιαίτερα στους καθηγητές τής κατεύθυνσης που επέλεξα, καθώς, πέρα από τις γνώσεις που μου προσέφεραν, με βοήθησαν να καταλάβω πως σε τέτοιους καιρούς ένας είναι ο δρόμος: αυτός τής βαθιάς επιθυμίας. Μονάχα αυτός χαρίζει τη δύναμη που απαιτεί η ζωή.
Απόστολος Καζάκης, 4^ος στους Αρχιτέκτονες Μηχανικούς Θεσσαλονίκης (18,95)
Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης

Μια δύσκολη και απαιτητική χρονιά, καθοριστική για τη μελλοντική πορεία μου, έφθασε αισίως στο τέλος της. Βλέποντας τα αποτελέσματα αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά και ανακούφιση. Παράλληλα θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου προς το Σχολείο και τους καθηγητές μου, που με την εξαιρετική δουλειά τους και τη συνεχή υποστήριξή τους συνέβαλαν καθοριστικά στην επίτευξη των στόχων μου.

Άννα-Μαρία Πεκρίδου, 32^η στη Νομική Θεσσαλονίκης (19,12)
Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης

Μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία δεν μπορεί να χτιστεί μέσα σε μια μέρα. Ο μόχθος, η αφοσίωση και η ενεργητικότητα είναι τα στοιχεία αυτά που από τη μια καθυστερούν την καταξίωση, αλλά από την άλλη δίνουν την απαιτούμενη ποιότητα στην επιτυχία. Την εισαγωγή μου δηλαδή στη Νομική Σχολή τού ΑΠΘ τη βλέπω ως σκαλοπάτι που με πηγαίνει πιο κοντά στον στόχο μου. Το ότι είμαι φοιτήτρια Νομικής δεν σημαίνει ότι έχω κατοχυρώσει το μέλλον μου. Από εδώ και πέρα αρχίζει ένας άλλος αγώνας, ο οποίος όμως έχει ως αρωγό έναν αέρα αυτοπεποίθησης.
Το Αρσάκειο φρόντισε για το επαγγελματικό μέλλον, προτρέποντάς μας να συμμετέχουμε σε διάφορα προγράμματα. Προσωπικά κουβαλάω στις αναμνήσεις μου την επίσκεψη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσω τού διαγωνισμού Euroscola το 2012. Η παραμονή μου για μία ολόκληρη μέρα στα έδρανα τού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο μού έδειξε όχι μόνο πώς λειτουργεί ο θεσμός «Ευρωπαϊκή Ένωση» αλλά και την απαιτούμενη συνέπεια για τη συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι. Όλα τα παιδιά τού προγράμματος νιώσαμε ιδιαίτερη ζωντάνια όταν γνωρίσαμε αλλόγλωσσους συνομηλίκους, όταν καταθέσαμε δικό μας «νομοσχέδιο», όταν ακούστηκε η φωνή μας στη μεγάλη αίθουσα. Και φυσικά αυτή η ζωντάνια εξελίχθηκε σε ελπίδα, αισιοδοξία και προσμονή για ένα ουσιαστικά καλύτερο μέλλον. 
Ακόμη, η παρακολούθηση μαθημάτων στον Ρητορικό Όμιλο τού Σχολείου με βοήθησε να επιλύω με επιχειρήματα και διάλογο τις όποιες διάφορες μου, αλλά και να γευτώ το γλυκό συναίσθημα τής νίκης στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό ως μέλος τής ομάδας τού Αρσακείου.
Τελικά, ως Αρσακειάδα κατάλαβα ότι η επιτυχία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σύνολο πολλών μικρών προσπαθειών που επαναλαμβάνονται κάθε μέρα, είναι η επιβράβευση για την πίστη στις δυνάμεις μας. Εξάλλου, το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους.

 Άνθιμος Τσιλιγιάννης, 4^ος στους Μηχανολόγους Μηχανικούς Θεσσαλονίκης (18,80)
Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης

Το Αρσάκειο συνέβαλε στην επιτυχία μου, γιατί έκτισε τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η προσπάθειά μου. Μέσα στο Σχολείο υπήρχε μια σφύζουσα κοινότητα με πλούσια ερεθίσματα, μακριά από ανόητους ανταγωνισμούς και κακοπροαίρετες ζηλοτυπίες. Οι περισσότεροι καθηγητές ενδιαφέρονταν πραγματικά να μας μεταδώσουν τις γνώσεις τους και όχι απλώς να διεκπεραιώσουν τυπικά το ωράριό τους. Κάποιοι από αυτούς ήταν καλά παραδείγματα για το πώς μπορεί κάποιος να μετατρέψει την εργασία του σε λειτούργημα. Με ζήλο και χιούμορ στις δύσκολες στιγμές μάς στήριζαν στην προσπάθειά μας και μας βοηθούσαν να ξεπερνάμε το άγχος και τις δυσκολίες.

 Χριστόδουλος Χονδρογιώργης, 9^ος στους Χημικούς Μηχανικούς Θεσσαλονίκης (17,80)
Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης

Το να περιγράψει κανείς τα συναισθήματά του καθώς επιτυγχάνει κάποιον στόχο ύστερα από μεγάλη προσπάθεια είναι ίσως τελικά πιο σύνθετο απ’ ό,τι θα περίμενε με μια πρώτη σκέψη. Η χαρά και η ικανοποίηση είναι μάλλον τα πρώτα που έρχονται στο μυαλό. Ταυτόχρονα, κυριαρχεί η ανακούφιση, καθώς η ανησυχία και η αγωνία τού χθες δίνουν τη θέση τους στην ηρεμία και τη σιγουριά τού σήμερα. Σιγουριά και αυτοπεποίθηση για το παρόν αλλά και για το μέλλον, το οποίο βρίσκεται μπροστά μας με όλες τις προκλήσεις και τα διλήμματά του. Αυτοπεποίθηση, η οποία πηγάζει όχι μόνο από την ικανοποίηση τής επίτευξης τού στόχου και την άγνοια των νεανικών μας χρόνων αλλά και από την αίσθηση ότι το σχολείο και η οικογένεια μάς έχουν εφοδιάσει κατάλληλα για το μέλλον. Προσωπικά, θα ήθελα να εκφράσω ακόμη την ευγνωμοσύνη για το Σχολείο μου, χάρη στη βοήθεια τού οποίου η χρονιά, αν και σαφώς δύσκολη, αποδείχθηκε τελικά λιγότερο απαιτητική και πιεστική απ’ ό,τι θα περίμενα στην αρχή της.

http://www.arsakeio.gr/gr/latest-news/15339-epitixies