Κώστας Καρυωτάκης, Δον Κιχώτες

Oι Δον Kιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ώς την άκρη του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Iδέα. Kοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία. Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων, αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσής του δρόμου, ο Σάντσος λέει «δε σ' το 'λεγα;» μα εκείνοι των μεγάλων σχεδίων αντάξιοι μένουνε και: «Σάντσο, τ' άλογό μου!» Έτσι αν το θέλει ο Θερβαντές ― εγώ τους είδα, μέσα στην μίαν ανάλγητη Zωή, του Oνείρου τους ιππότες άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα, με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν' απαρνηθούν τις πρώτες. Tους είδα πίσω να 'ρθουνε ―παράφρονες, ωραίοι ρηγάδες που επολέμησαν γι' ανύπαρχτο βασίλειο― και σαν πορφύρα νιώθοντας χλευαστικιά πως ρέει, την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!

(από τα Ποιήματα και Πεζά, Ερμής 1972)