Παρατηρώ τα παιδιά μου στα πιο ασήμαντα φερσίματά τους, στα
μικροπράγματα που ζουν, στις πιο κοινές καθημερινές μας επαφές, και σκέφτομαι
πως ύστερα από χρόνια όλα αυτά, που δεν μπορώ να τους αναγνωρίσω κάποια
σπουδαιότητα, θ’ αποτελούν την πάμπλουτη παιδική τους ηλικία. Ίσως παιδί να
είναι εκείνος που συσσωρεύει αισθήσεις για να τις ξαναζήσει, ύστερα από χρόνια,
μεταμορφωμένες.
ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ “ΣΥΝΕΧΕΣ
ΩΡΑΡΙΟ – ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ”
Εκδόσεις ΔΙΑΤΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου