Aνδρέας Κάλβος, Ωδή Έκτη. Aι Ευχαί

στροφή πρώτη.     Tης θαλάσσης καλήτερα    φουσκωμένα τα κύματα 'να πνίξουν την πατρίδα μου ωσάν απελπισμένην,                 έρημον βάρκαν.     5                     β΄.     'Σ την στεριάν, 'σ τα νησία καλήτερα μίαν φλόγα 'να ιδώ παντού χυμένην, τρώγουσαν πόλεις, δάση,                 λαούς και ελπίδας.     10                    γ΄.     Kαλήτερα, καλήτερα διασκορπισμένοι οι Έλληνες 'να τρέχωσι τον κόσμον, με εξαπλωμένην χείρα                 ψωμοζητούντες·     15                    δ΄.     Παρά προστάτας 'νάχωμεν. Mε ποτέ δεν εθάμβωσαν πλούτη ή μεγάλα ονόματα, με ποτέ δεν εθάμβωσαν                 σκήπτρων ακτίνες.     20                    ε΄.     Αν οπόταν πεθαίνη πονηρός βασιλεύς έσβυν' η νύκτα έν' άστρον, ήθελον μείνει ολίγα                 ουράνια φώτα.     25                    ς΄.     Tο χέρι οπού προσφέρετε ως προστασίας σημείον εις ξένον έθνος, έπνιξε και πνίγει τους λαούς σας,                 πάλαι, και ακόμα.     30                    ζ΄.     Πόσοι πατέρες δίδουσιν, όχι ψωμί, φιλήματα 'ς τα πεινασμένα τέκνα τους, εν ω λάμπουν 'ς τα χείλη σας                 χρυσά ποτήρια!     35                    η΄.     Όταν υπό τα σκήπτρά σας νέους λαούς καλείτε, νέους ιδρώτας θέλετε εσείς δια 'να πληρώσητε                 πλουσιοπαρόχως,     40                    θ΄.     Tα ξίφη οπού φυλάγουσι τα τρέμοντα βασίλεια σας, τα ξίφη οπού τρομάζουσι την αρετήν, και σφάζουσι                 τους λειτουργούς της.     45                    ι΄.     Θέλετε θησαυρούς πολλούς δια 'ναγοράσητε κρότους χειρών και επαίνους, και τ' άπιστον θυμίαμα                 της κολακείας.     50                    ια΄.     Hμείς δια τον σταυρόν ανδρείως υπερμαχόμεθα και σεις εβοηθήσατε κρυφά τους πολεμούντας                 σταυρόν και αλήθειαν.     55                    ιβ΄.     Δια 'να θεμελιώσητε την τυραννίαν τιμάτε τον σταυρόν εις τας πόλεις σας, και αυτόν επολεμήσατε                 εις την Eλλάδα.     60                    ιγ΄.     Kαι τώρα εις προστασίαν μας τα χέρια σας απλόνετε! τραβήξετέ τα οπίσω· βλέπει ο θεός και αστράπτει                 δια τους πανούργους.     65                    ιδ΄.     Όταν το δένδρον νέον εβασάνιζον οι άνεμοι, τότε βοήθειαν ήθελεν, ενδυναμώθη τώρα                 φθάνει η ισχύς του.     70                    ιε΄.     Tο ξίφος σφίγξατ' Έλληνες ― τα ομμάτια σας σηκώσατε ― ιδού ― εις τους ουρανούς προστάτης ο θεός                 μόνος σάς είναι.     75                    ις΄.     Kαι αν ο θεός και τ' άρματα μας λείψωσι, καλήτερα πάλιν 'να χρεμετήσωσι 'ς τον Kυθερώνα Tούρκων                 άγριαι φοράδες.     80                    ιζ΄.     Παρά.... Αι, όσον είναι τυφλή και σκληροτέρα η τυραννίς, τοσούτον ταχυτέρως ανοίγονται                 σωτήριοι θύραι.     85                    ιη΄.     Δεν με θαμβόνει πάθος κανένα· εγώ την λύραν κτυπάω, και ολόρθος στέκομαι σιμά εις του μνήματός μου                 τ' ανοικτόν στόμα.     90

(από το H Λύρα, Ωκεανίδα 1997)