Οδυσσέας Ελύτης, Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου [17]

ΣΑΒΒΑΤΟ, 11 

ΒΓΗΚΑ ΓΙΑ ΝΕΕΣ πληγές

πάνω από τις παλαιές να επιπλέουν σαν νούφαρα 

(Στην αρχαία εκείνη θάλασσα που εγνώριζα

Τώρα θα 'χει βουλιάξει ο κόσμος

με τα δύο του λοξά κατάρτια έξω απ' το νερό

Κι εγώ, σαν να 'μαι αληθινός, θα γράφω ακόμη).

ΣΑΒΒΑΤΟ, 11 β 

ΣΤΑΜΑΤΗΜΕΝΟΣ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ μες στον ύπνο

σαν παλαιό αυτοκίνητο με χαλασμένα φώτα

έλαχε μες στα σκοτεινά πάλι να πιάσω

κινήσεις των ανθρώπων τόσο ακατανόητες

όσο κι εκείνες που 'βλεπα γύρω μου

χρόνους και χρόνους μιαν ολόκληρη ζωή:

«Το μυστήριο της μαυροφόρας» αίφνης ή

«Τον βουβό με την κερένια κούκλα»

«Τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας» εάν όχι

και - σε πρώτη προβολή - «Το φιλί του θανάτου».